Αχ ρε Νικόλα.
Μας στεναχώρησες πάρα πολύ. Μας είχες καλομάθει να περνάμε τα πάντα παρέα με τα τραγούδια σου. Και τώρα...Ακούγοντας τα τραγούδια σου οραματιστήκαμε ένα καλύτερο κόσμο, με τα τραγούδια σου ξεπεράσαμε την απογοήτευση όταν συνειδητοποιήσαμε ότι δεν τα καταφέραμε. Δανειστήκαμε στίχους από τα τραγούδια σου για να πούμε το πρώτο σ' αγαπώ, με τους στίχους σου είπαμε το πρώτο αντίο.
Πονέσαμε, πετύχαμε, φύγαμε, ξανάρθαμε, ανεβήκαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε, αποτύχαμε, γελάσαμε, γλεντήσαμε, κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη, γίναμε δύο, γίναμε τρεις, γίναμε τέσσερις, ταξιδέψαμε, κλείσαμε τα μάτια κι ονειρευτήκαμε, δακρύσαμε κι από χαρά κι από συγκίνηση κι από λύπη, αλλάξαμε, προχωρήσαμε, κάναμε φίλους, νοιώσαμε, μεγαλώσαμε...
Κι ήσουν πάντα εκεί...
Λυπάμαι για τα νέα παιδιά που δεν πρόλαβαν να σε δουν από κοντά... Τα τραγούδια σου θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν...
Καλά ταξίδια...
