Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Δημοψήφισμα;;;;;;;

Αναρωτιέμαι τι είδους φιλοδοξίες έχουν οι γαντζωμένοι στην εξουσία, όταν βλέπουν να γίνονται όλα αυτά που γίνονται, να τους βρίζουν, να τους μουντζώνουν, να να να και παρόλα αυτά να μην φεύγουν. Τι νόημα έχει;;; Η κοινωνία φωνάζει: ΦΥΓΕΤΕ. Η προσφυγή στο δημοψήφισμα.... Θα κοστίσει όσο η κυβέρνηση προσδοκά να γλυτώσει το 2012 από τις δαπάνες του υποργείου υγείας. Θα διώξει καμπόσους, θα ταλαιπωρήσει πολλούς, θα αναγκαστούν πολλοί πολίτες να πληρώσουν από την τζέπη τους εξετάσεις και φάρμακα και όλα αυτά θα κοστίσουν όσο το εύρημα του πρωθυπουργού. Από την άλλη το δημοψήφισμα στην παρούσα φάση, τι θα εξυπηρετήσει;;;; Θέλατε να μιλήσει ο κυρίαρχος λαός, όπως λέτε. Δημοψήφισμα πριν το ΔΝΤ, πριν το μνημόνιο, πριν το μεσοπρόθεσμο, πριν τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Από τη στιγμή που έγιναν όλα αυτά, και κανένα αποτέλεσμα δεν έχουμε, από τη στιγμή που η ανεργία έχει φτάσει (ανεπίσημα) στο 30%, από τη στιγμή που πεινάμε, μας ζητάνε να μιλήσουμε τώρα, να νομιμοποιήσουμε εμείς όλα τα λάθη τους, για ποιό λόγο. ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Το Δημόσιο

Εκ των πραγμάτων το ερώτημα απολύσεις ή όχι στο δημόσιο είναι λάθος. Κανείς δεν θα ήθελε να χάσει τη δουλειά του ο φίλος του, ο γείτονάς του, το παιδί του. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Ενός νομίσματος που πια δεν έχει καμμία αξία. Η άλλη όψη είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν ξεχάσει ακόμη και που εργάζονται, που κλαίγονται για τα χρήματα που παίρνουν κάθε μήνα, που έχουν ανοικτό το κλιματιστικό στο φούλ όλο το εικοσιτετράωρο για να είναι δροσερό το γραφείο την επόμενη το πρωί, υπάλληλοι που έχουν δεν έχουν τελειώσει το δημοτικό και αμοίβονται όσο οι μεταπτυχιακοί στον ιδιωτικό τομέα... και τελειωμό δεν έχουν τα παραδείγματα.
 Το σάπιο αυτό οικοδόμημα κάποια στιγμή θα έμπαζε νερά... Έχουμε τόσους δημόσιους υπαλλήλους όσους και κράτη με πενταπλάσιο ή και παραπάνω πληθυσμό. Τυχαίο;
Το χειρότερο όμως είναι ότι έχουμε ένα δημόσιο το οποίο δε "δουλεύει", δε διευκολύνει τον πολίτη, δεν ενδιαφέρεται για τον πολίτη, είναι συχνά εχθρικό και απέναντι από τον πολίτη.
Ένα μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ο ωχαδερφισμός. Οι πολιτικοί για δεκαετίες βόλευαν τα "παιδιά" τους και έλεγαν ωχ αδερφέ για λίγους παραπάνω μισθούς δεν θα πάθουμε και τίποτα, οι βολεμένοι έλεγαν ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω την Ελλάδα, και το θέμα έφτασε εδώ που έφτασε.
Τώρα που η ίδια η κοινωνία αποβάλλει αυτές τις πολιτικές και το ίδιο το πολιτικό σύστημα, τώρα (και με τις επιταγές της ΤΡΟΙΚΑΣ), τώρα που έχουν ξοφλήσει μιλούν για εφεδρείες...
Και οι έφεδροι στη γωνία. Αδικημένοι; Θύματα; ΚΑΙ ΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ.